De haiku was een inzending voor Caribbean Kigo Kukai - CKK#32. Kigo 'salted fish'.
De foto is gemaakt vanaf het autodek op een ferry tussen Vesterålen en het vasteland van Noorwegen - 2009
donderdag 29 maart 2012
maandag 26 maart 2012
Magerøyasund
Strong cold winds flatten the grass. The mountains are
steep and bare, emphasizing today’s gloomy weather. I take a left turn and
follow the road further north, along the shores of the wide Porsangerfjord.
[eerder verschenen in Blithe Spirit]
Around noon I reach the spot where once thousands of
reindeer swam across the Magerøyasund in Spring, on their way to the green
pastures on the island. I have read that nowadays the Norwegian army takes them
by boat, to prevent large numbers of animals from drowning each year. I park my
car and sit for a while, trying to picture the scene that took place here for
so long; the snorting, eyes big and rolling, the rumbling sound of innumerable
hooves, antlers hooking into each other, the pure scent of animal instinct
hanging in the air.
North Cape
a picture of the sun
on every postcard
[eerder verschenen in Blithe Spirit]
vrijdag 23 maart 2012
tandem
Een beetje aarzelend maar vastberaden staat ze voor ons. "Bent u op zo´n dubbele fiets gekomen? Zo'n lange?", vraagt ze aan mij. Ze gebaart met haar armen wijd.
Ik antwoord ontkennend. "Een tandem bedoel je? Nee, wij hebben ieder een gewone fiets."
"Dus u zei niet tegen mij dat ik een slappeling was? Vanmorgen in de duinen?"
"Nee, dat zou ik nooit zeggen. Lijk ik op die mevrouw?" Ik glimlach.
Het meisje knikt heftig. Ik schat haar op een jaar of tien. "Ik zat bij mij vader op de fiets en trapte niet mee", verklaart ze. "Toen noemde die mevrouw die voorbij ging op ook zo'n dubbele fiets zat mij een slappeling, omdat ik mijn vader alleen liet trappen."
Ze lijkt teleurgesteld, nu ik niet degene blijk te zijn die zij dacht. Even denk ik dat ze nog iets wil zeggen, maar dan spurt ze weg van het terras de trap af, het strand op.
Ik antwoord ontkennend. "Een tandem bedoel je? Nee, wij hebben ieder een gewone fiets."
"Dus u zei niet tegen mij dat ik een slappeling was? Vanmorgen in de duinen?"
"Nee, dat zou ik nooit zeggen. Lijk ik op die mevrouw?" Ik glimlach.
Het meisje knikt heftig. Ik schat haar op een jaar of tien. "Ik zat bij mij vader op de fiets en trapte niet mee", verklaart ze. "Toen noemde die mevrouw die voorbij ging op ook zo'n dubbele fiets zat mij een slappeling, omdat ik mijn vader alleen liet trappen."
Ze lijkt teleurgesteld, nu ik niet degene blijk te zijn die zij dacht. Even denk ik dat ze nog iets wil zeggen, maar dan spurt ze weg van het terras de trap af, het strand op.
strandpaviljoen
met de hond in de rij staan
voor de waterbak
dinsdag 20 maart 2012
zondag 18 maart 2012
oude meesters (7)
In de rubriek 'oude meesters' wordt eens
per maand een haiku van één van de Japanse haikumeesters onder de
(mijn) loep genomen. Wat vind ik ervan, wat haal ik eruit, wat doet
het met me? Reacties zijn van harte welkom!
Een bescheiden, weinig opvallende of spannende haiku, maar herkenbaar als de typische stijl van de boerenzoon die een groot haikumeester werd: Kobayashi Issa. Hij schreef over de mens in zijn gewone leven, in huis en op de akker. Bekend zijn zijn vele haiku's over kleine dieren als kikkers, mussen, en vliegen. En hoewel die me persoonlijk wat minder aanspreken, doet de haiku die ik deze maand heb uitgekozen me wel degelijk wat. Dat is voor een groot deel te danken aan de eenvoud, die, zoals veel vaker in een haiku, even misleidend als aantrekkelijk is.
Er is altijd maar één echte eerste lentedag, en als het zover is dan bestaat daar ook geen twijfel over, iedereen is er zich van bewust. Issa maakt duidelijk dat er eigenlijk weinig voor nodig is, het begin van de lente kan er zomaar zijn. En inderdaad, iets eenvoudiger als een zachtblauwe lucht die je dat gevoel geeft is er haast niet.
Voor mij is het de kersenboom achter ons huis die van de één op de andere dag vol knoppen zit. Of de eerste keer buiten zitten op een stoel uit de keuken. Maar ook die paar spontaan opgekomen krokussen in het gazon. Of de aarzelende, maar onwaarschijnlijk mooie eerste tonen van een merel, die eerder deze maand, even na zessen 's morgens, helemaal voor mij alleen begon te zingen.
En wat is het voor jou?
[Bronnen: De bundels 'Oude Emmer, verhoor mijn gebed' van Ad Beenackers, met 150 poëziebesprekingen, 500 haiku's, tanka's en dichtregels. Uitgeverij IJzer, Utrecht. ISBN 9074328806. en 'Haiku. Een jonge maan' van J. van Tooren. Uitgeverij Meulenhoff. ISBN 9029027649]
Hoe doodeenvoudig
verscheen vandaag de lente:
een zachtblauwe lucht.
Kobayashi Issa (1763-1827)
Een bescheiden, weinig opvallende of spannende haiku, maar herkenbaar als de typische stijl van de boerenzoon die een groot haikumeester werd: Kobayashi Issa. Hij schreef over de mens in zijn gewone leven, in huis en op de akker. Bekend zijn zijn vele haiku's over kleine dieren als kikkers, mussen, en vliegen. En hoewel die me persoonlijk wat minder aanspreken, doet de haiku die ik deze maand heb uitgekozen me wel degelijk wat. Dat is voor een groot deel te danken aan de eenvoud, die, zoals veel vaker in een haiku, even misleidend als aantrekkelijk is.
Er is altijd maar één echte eerste lentedag, en als het zover is dan bestaat daar ook geen twijfel over, iedereen is er zich van bewust. Issa maakt duidelijk dat er eigenlijk weinig voor nodig is, het begin van de lente kan er zomaar zijn. En inderdaad, iets eenvoudiger als een zachtblauwe lucht die je dat gevoel geeft is er haast niet.
Voor mij is het de kersenboom achter ons huis die van de één op de andere dag vol knoppen zit. Of de eerste keer buiten zitten op een stoel uit de keuken. Maar ook die paar spontaan opgekomen krokussen in het gazon. Of de aarzelende, maar onwaarschijnlijk mooie eerste tonen van een merel, die eerder deze maand, even na zessen 's morgens, helemaal voor mij alleen begon te zingen.
En wat is het voor jou?
[Bronnen: De bundels 'Oude Emmer, verhoor mijn gebed' van Ad Beenackers, met 150 poëziebesprekingen, 500 haiku's, tanka's en dichtregels. Uitgeverij IJzer, Utrecht. ISBN 9074328806. en 'Haiku. Een jonge maan' van J. van Tooren. Uitgeverij Meulenhoff. ISBN 9029027649]
woensdag 14 maart 2012
zondag 11 maart 2012
boomkruinen
Pas als ik even stilsta op het pad merk ik dat het reusachtige dunne stalen geraamte wiegt in de wind. Meebeweegt met de boomkruinen.
Monotoon geruis omringt me, en doet de geluiden van ver beneden geleidelijk verstommen. Het is niet moeilijk om me er eraan over te geven en op te gaan in deze ongewone omgeving. De gedachte dat ik deel uitmaak van dit alles is aangenaam spannend. Alsof ik onverwacht een manier heb gevonden om me vrijelijk van boomtop naar boomtop te begeven, als een vogel. Of een eekhoorn.
[ meer info over dit bijzondere bospad vind je op http://www.staatsbosbeheer.nl/boomkroonpad ]
Monotoon geruis omringt me, en doet de geluiden van ver beneden geleidelijk verstommen. Het is niet moeilijk om me er eraan over te geven en op te gaan in deze ongewone omgeving. De gedachte dat ik deel uitmaak van dit alles is aangenaam spannend. Alsof ik onverwacht een manier heb gevonden om me vrijelijk van boomtop naar boomtop te begeven, als een vogel. Of een eekhoorn.
snoeihout rapen
twee mussen verkennen
een nestkastje
[ meer info over dit bijzondere bospad vind je op http://www.staatsbosbeheer.nl/boomkroonpad ]
vrijdag 9 maart 2012
bladeren
Zoveel bladeren, overal onder, naast en tussen. Donkerbruin, rottend en zwaar na een lange winter, plakkend aan de brede bladhark. En dan weer droog en bros en ritselend als ik ze met hopen tegelijk de kruiwagen in gooi. De zwarte grond die tevoorschijn komt is geurend en veert zacht.
['Bladeren' werd in 2009 gepubliceerd in 'Geron - Tijdschrift over ouder worden & samenleving', bij het artikel 'Haibun, een levensverhaal in miniatuur' door Paul Mercken. Juli 2009 - Nr.2]
eerste motorrit
door het open vizier
de lente ruiken
['Bladeren' werd in 2009 gepubliceerd in 'Geron - Tijdschrift over ouder worden & samenleving', bij het artikel 'Haibun, een levensverhaal in miniatuur' door Paul Mercken. Juli 2009 - Nr.2]
dinsdag 6 maart 2012
vrijdag 2 maart 2012
king crabs
My husband is glancing through some travel guides when he says: ‘Listen, one of the must-do activities in Honningsvåg is a King Crab Safari’. I can hear the excitement in his voice from the way he pronounces King Crab Safari.
‘During a spectacular three hour long excursion you will go out to sea in a Zodiac and search for the famous king crabs’, he reads out loud. ‘Afterwards a delicious crab meal is prepared.’
His index finger taps on a picture of a lady holding a giant crab above her head.
‘These monsters can reach a width of two meters and weigh as much as fifteen kilo’, he continues, as if he wants to impress me.
I study the photograph that could easily be a scene from a horror movie, and think of something to say.
‘During a spectacular three hour long excursion you will go out to sea in a Zodiac and search for the famous king crabs’, he reads out loud. ‘Afterwards a delicious crab meal is prepared.’
His index finger taps on a picture of a lady holding a giant crab above her head.
‘These monsters can reach a width of two meters and weigh as much as fifteen kilo’, he continues, as if he wants to impress me.
I study the photograph that could easily be a scene from a horror movie, and think of something to say.
waking up-
not a spider but a spot
seen through glasses
not a spider but a spot
seen through glasses
[in 2009 verschenen op Haibun Today]
Abonneren op:
Posts (Atom)