shell peanuts

A treat for both of us when I stayed with her as a child, was a handful of shell peanuts some time in the afternoon. Then we would play a board game together, or watch tv for a while.

And after we had finished eating, her hands would carefully search through the pile of empty shells to make sure no peanut was left to waste.

sepia colors

my grandmother

at my age

grotta

Down the dark and narrow opening, a ladder waits to bring us down the cave, or 'grotta' as they say here.
I am told that all the spaces below are not the result of erosion, but were probably shaped during the last ice age, when the ice made large volumes of bedrock crack into boulders.

There is no guide, there is no light. There is supposed to be a blue rope along the wall to hold on to, so you won't get lost.

arctic fall

watching the first geese

go south






-the cave is located on the Hornslandet peninsula, 300 km north of Stockholm (Sweden)

clouds

Today is the first day of her treatment. And all that she can think of during the forty five minute drive to the hospital is that perfect afternoon last Summer that she spent laying on her back in the grass, without a care in the world, naming the clouds.



checking her hair
in the rearview mirror
autumn colors

Zweden haiku #2

van zuid naar noord

de weg volgt de spoorlijn

of is het andersom

~

going north

the road follows the railway

or is it vice versa

Zweden haiku #1

glooiend landschap

buiten de dorpen

de stilte

~

rolling countryside

outside the villages

the silence

the host

I want you to climb a mountain, she says.
On her request we unfold a map on the veranda table, and follow her finger while she tells about views, flowers, and water that is clear enough to drink directly from the stream.



river bank picknick
in a birch tree
the teeth of a beaver

oorlogsschip

De kudde zwartbehaarde Gallowayrunderen verplaatst zich langzaam naar een groepje bomen, dat door zijn hogere ligging als het ware lijkt op te rijzen uit het landschap. Enkele dieren blijven even midden in een vennetje staan. Een witte reiger kijkt vanaf de kant toe. Geen van de dieren lijkt zich bewust te zijn van de wandelaars die hier vanmorgen met regelmaat passeren.

Boven me is de lucht donker en dreigend. De wind van zee is krachtig en maakt het voor het gevoel koud. Ooit kwam hier in het nachtelijk duister een dronken jutter voorbij; hij zag in de vorm van het bosje de contouren van een schip, en vertelde aan iedereen die het maar horen wilde dat hij in de duinen een oorlogsschip had gezien.



duinappartement
een rij zonsondergangen
in de trapopgang





-het 'oorlogsschip' bevindt zich in natuurgebied De Muy op Texel