Geleidelijk vervagen de contouren van het eiland Andøya
achter ons. Zware donkergrijze wolken slokten al eerder de haven en vuurtoren
van Andenes op.
Ik sta op het bovendek in de luwte van de stuurhut, met mijn handen om de reling geklemd en mijn benen licht gespreid om de niet aflatende hevige deining op te vangen. Slechts een enkeling verkiest met mij de buitenlucht boven de warmte van de passagiersruimte.
We lopen onzeker en slingerend als dronkenmannen op kroegentocht. Ik ben door- en doorkoud, maar een toenemend weeïg gevoel in mijn onderbuik weerhoudt me om de frisse lucht te verlaten en het weinige oogcontact dat nog rest met de vaste wal, te verliezen.
Ik sta op het bovendek in de luwte van de stuurhut, met mijn handen om de reling geklemd en mijn benen licht gespreid om de niet aflatende hevige deining op te vangen. Slechts een enkeling verkiest met mij de buitenlucht boven de warmte van de passagiersruimte.
We lopen onzeker en slingerend als dronkenmannen op kroegentocht. Ik ben door- en doorkoud, maar een toenemend weeïg gevoel in mijn onderbuik weerhoudt me om de frisse lucht te verlaten en het weinige oogcontact dat nog rest met de vaste wal, te verliezen.
op het autodek
de geur van zee en olie
kettingen knarsen
Ik geniet altijd van je reisschetsen, Marleen, zoals ook deze! Er valt weer veel te zien, te voelen, te ruiken.
BeantwoordenVerwijderengroetjes, Ria
Dank je wel Ria!
BeantwoordenVerwijderenIk sluit mijn ogen en ... ben ook even daar.
BeantwoordenVerwijderenGeweldig mooie haiku! (haibun)
Tino
dank je wel voor je reactie, Tino!
BeantwoordenVerwijderen